တကယ္တမ္းလမ္းခြဲၾကေတာ့လည္း
ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး ဟာေနတယ္
ငါလည္းမမွား မင္းလည္းမွန္တဲ့ ဒီအျဖစ္မွာ
အခ်စ္က ပိန္းေပၚေရမတင္ အျဖစ္ေတြပါ...
ေပးဆပ္မႈေတြ အခါခါ ငါသာရင္ကြဲခံပါ့မယ္
မခ်စ္မမုန္းတဲ့အသုံးေတြၾကား မင္းလည္းပဲၿပဳံးမျပပါနဲ ့ေတာ့
အဆုံးဆိုတာ တစ္ေန ့ေတာ့ရွိၾကၿမဲ မဟုတ္လား...
ငါ့အေပၚသာ နာက်ဥ္းၿပီး မုန္းေပးပါ...
မထိုက္တဲ့ပန္း စိုက္ခဲ့ၿပီး နမ္းခ်င္ခဲ့တာ
အလြမ္းဆင့္မွာ မတန္မွန္းသိတဲ့ လူ...
အရာရာေသြဖယ္ျခင္းေအာက္
ငါ့လမ္းငါေပ်ာက္လည္း မေၾကာက္မေတာ့ပါဘူး...
ဆုံးဆည္းျခင္းေတြ အမွတ္တရ ငါ့ရင္ထဲမွာပြားေနတယ္
တစ္ႀကိမ္တခါေမ့ဖို ့ႀကိဳးစားမႈတိုင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ သတိရျခင္းကတားေနတယ္...
ဘာေတြ ျဖစ္ျဖစ္...
ေနပါေစေတာ့...
ေမွ်ာ္လင့္လ်က္မထူးတဲ့ဘဝ ေမွ်ာ္လင့္မဲ့သာရူးပါေစ
မဆုံမွန္းသိတဲ့ဘဝ ပုံဖမ္းၾကည့္လိုမွမရတာ..
အျမင့္ကပန္း ပြင့္လန္းျခင္းေအာက္ ရနံ ့မေပ်ာက္ဖို ့ အဓိကလိုတာ..
ငါ.. ဒြိဟေတြၾကား ခိုနားေနဖို ့ မသင့္ပါဘူး...
ေလလြင့္လူ(ကမာေျမ)
2 မွတ္ခ်က္:
ေနပါေစေတာ့...
ေမွ်ာ္လင့္လ်က္မထူးတဲ့ဘဝ ေမွ်ာ္လင့္မဲ့သာရူးပါေစ
မဆုံမွန္းသိတဲ့ဘဝ ပုံဖမ္းၾကည့္လိုမွမရတာ..
အားေပးခံစားသြားပါတရ္.........။
ကဗ်ာဖတ္ၿပီးငါ ေခါင္းမူးတယ္
အေတြးေတြလြန္ေနတဲ့ကဗ်ာက
ဖတ္ရတာေကာင္းေပမယ့္
လက္ေတြ႔မွာခက္ခဲ လား
လြယ္ကူလားဆိုတာ
သူငယ္ခ်င္း
မင္းကိုယ္တိုင္ကလြဲရင္
ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး.......။
Post a Comment