အေမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝပ္က်င္းထဲက
သူတို႔ အတူတူ သက္ဆင္းခဲ့ ႀကတယ္...........။
ပိစိပိစိနဲ႕ ဘာမွမသိေသးတဲ့ ဘဝက
အတူတူသြား အတူတူစားလို႔
အခ်ိန္တန္လို႔ အရြယ္ေရာက္
အမွီးအေတာင္ အစံုေပါက္မွ
မာန အရာက ေထာင္လႊားရင္း
မိသားစုႀကားမွာ ဗိုလ္လုျခင္းေတြနဲ႕...............။
ဦးေခါင္းခြံေတြ စုတ္ျပဲ
ေသြးသံေတြ ရဲရဲထြက္ခဲ့လည္း
သူ႔ရဲ႕ ဗိုလ္လုပြဲ အတြင္း
ညီအကိုဆိုတာ ေမ့ထားျခင္းေတြနဲ႕.............
သူ အားလံုးကို ေအာင္ႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႔
အေတာင္ပံေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္ ခတ္ရင္း ေႀကြးေက်ာ္
ငါမွ ငါေနာ္လို႔
သူေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္
အစာငတ္ေနတဲ့ ေခြးပိန္ပိန္အနား
သူ ဂရုမထားပဲ သြားမိစဥ္
ေခြးပိန္အိုရဲ႕ ထအကိုက္
သူလည္း ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ေတာ့
မရဏ ရဲ႕ စက္ကြင္းမွာ
သူ႔ ေအာင္ႏိုင္မွဳဟာ က်ရွံဳးျခင္းနဲ႕...............
ႀကီးႏိုင္ ငယ္ညွင္းနဲ႕ ႏိုင္ရာစား
ဘဝေတြ က်င္လည္တာ မ်ားလာခဲ့ သမွ်
" ငါ " ဆိုတဲ့
ေႀကြးေက်ာ္သံ ဆိုတာ
ေသာင္ျပင္ထက္က သဲအိမ္သာ
ဒီေရ အလာမွာေတာ့....................
ညီညီ (ျမန္ေအာင္)
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment