အဲဒီေကာင္ကို ျမဴဆြယ္ဖို႕
ဖာဆန္ဆန္ အၿပံဳးေတြ
မင္း ဘယ္ေလာက္သံုးလိုက္ရေသးလဲ။
မင္းရဲ႕ ကတၱီပါေက်ာ့ကြင္းမွာ
သူ စင္းစင္းႀကီး မိ တုန္းက
ငါ့လိုငေပါၿပံဳးႀကီး ၿပံဳးေနေသးလား။
ရပ္ေ၀းေျမျခားမွာ
အတူေနဖို႕ ကုန္းရုန္းၿပီး
ႏြားက်ခံေနတဲ့ငါ့ကိုေမ့ထားၿပီး
“ညီမမွာ ခ်စ္သူ မရိွပါဘူး” လို႕
ဘယ္လိုမ်က္ႏွာထားနဲ႕ မင္းလိမ္ခဲ့သလဲ။
“ရွင့္ကို မယူႏိုင္ေတာ့ဘူး”
“သူ႕ကို တကယ္ ခ်စ္မိသြားၿပီ”
ေနာက္ေက်ာက ထိုးတာပဲကြယ္
တစ္ခ်က္ဆိုလံုေလာက္ပါတယ္
အခုေတာ့
ခ်က္ေကာင္းတည့္တည့္ကို ႏွစ္ခ်က္။
နည္းနည္းေလး ယံုၾကည္ေပးပါ…..ဆို
ငါ့သံသယမွန္ေၾကာင္း ျပတဲ့နည္းက
ၾကမ္းလွခ်ည္ရဲ႕
ဒါနဲ႕ေတာင္
ဘယ္လို မ်က္ႏွာေျပာင္ရမွန္းမသိလို႕
က်လာတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္
ငါ့အတြက္လို႕
ဇြတ္ယံုေနမိေသးတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ
သစၥာကို အုတ္ရိုးခံၿပီးမွ
ေဆာက္ရတဲ့အိမ္ပါ
သူတပါး မ်က္ရည္နဲ႕ ေဆာက္တဲ့ အိမ္မွာ
အဲဒီေကာင္ေပ်ာ္တာလည္း ဆန္းတယ္။
နင့္လူကို
လမ္းႀကံဳရင္ေတာ့ ေမးၾကည့္ခ်င္တယ္
“သူတပါးကို သစၥာေဖာက္ၿပီး
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီက
ဘာမ်ားေမွ်ာ္လင့္ထားပါသလဲ”…..လို႕။
Credit to သကၠမိုးညိဳ ကဗ်ာ
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment